TOXOPLASMOSE
Geschiedenis:
Toxoplasmose was voor het eerst beschreven in 1908 door Nicolle en Mancenaux. Het eerste geval beschreven van toxoplasmose bij een geboren kind was in 1923. Het was een kind met een waterhoofd oogontstekingen en hersenvliesontsteking.
Het eerste volwassen mens is beschreven in 1940 met verschijnselen als koorts en neurologische symptomen.
Toxoplasmose is een ziekte veroorzaakt door de belangrijkste verwekker toxoplasma gondii. Toxoplasma is een protozo en kan voorkomen in alle warmbloedige dieren en vogels. De naam toxoplasma komt van het Grieks toxon wat boog betekent. De infectieuze stadia, tachyzoieten genaamd zijn boogvormig van vorm.
De symptomen
Deze zijn onder te verdelen in “acute en latente” toxoplasmose.
De acute symptomen geven griepachtige verschijnselen met opgezette lymfeklieren, diarree en hepatitis. ( leverinfectie).
De latente symptomen zij slecht te onderkennen. Toxoplasmose kent namelijk een stadium waarin de parasiet zich inkapselt (cyste) in spierweefsel en/of het zenuwweefsel van de gastheer. Het bevindt zich in een rustfase en veroorzaakt in deze vorm geen symptomen. Dit stadium wordt veroorzaakt door de bradyzoieten van toxoplasmose.
De infectie wordt op de volgende manieren verkregen:
- Het eten van onvoldoende verhit vlees.
- Aarde
- Geïnfecteerde ontlasting van katachtigen.
- Congenitale infectie via placenta overdracht
Katten die besmet raken door het eten van besmette muizen en ratten zullen enkele weken miljoenen sporozoieten uitscheiden in de ontlasting en zo de infectie verspreiden. Katten zijn ook de enige eindgastheer van toxoplasmose. Katten die in huis gehouden worden en brok gevoerd worden, lopen vrijwel geen risico om toxoplasmose te krijgen.
De oöcysten via de ontlasting van de kat uitgescheiden worden weer opgenomen door muizen, schapen, geiten en varkens. In deze dieren ontluiken de oöcysten in tachyzoieten en deze dringen door de darmwand heen en migreren via de bloedbaan naar het spier en/of zenuwweefsel. In dit weefsel veranderen ze in bradyzoieten en gaan „slapen” in de spieren en/of zenuwen. Ze zijn omgeven door een vacuole en daarmee in staat om het immuunsysteem van de gastheer te omzeilen. Zo kan de parasiet in leven blijven.
Als deze dieren weer opgegeten worden kunnen ze ook de mens besmetten. Voornamelijk door onvoldoende verhit vlees. Gezien mensen geen eindgastheer zijn kan toxoplasma ook in ons spier- en/of zenuwstelsel cysten vormen. Afhankelijk van de hoeveelheid cysten en in welk orgaan deze gaan zitten kan dit leiden tot vage klachten. Mochten deze bradyzoieten via een zwangere vrouw door de placenta heen dringen naar de ongeboren vrucht kan dit tot abortus en misvormingen bij het ongeboren kind leiden.
Zwangere vrouwen die nog nooit met toxoplasma in aanraking zijn geweest lopen een hoger risico dan vrouwen die al antistoffen hebben opgebouwd. Het goed koken van vlees en het vermijden van het drinken van geitenmelk en katten uit de weg gaan, is het advies om het risico voor de ongeboren baby tot een minimum te beperken. Epidemiologisch onderzoek heeft aangetoond dat 35-43% van de mensen antistoffen heeft opgebouwd tegen toxoplasma.
Diagnose
De twee voornaamste methoden voor diagnostiek zijn bloedonderzoek naar de IgM en IfE antistoffen en kan door middel van een PCR ( polymerase chain reaction) het DNA van toxoplasma aangetoond worden.
Naast deze twee methoden zijn er nog invasieve manieren als het afnemen van ruggenmerg vocht en spier biopten. Deze twee technieken worden vrijwel niet meer toegepast.
De therapie
De therapie bestaat uit medicijnen als trimetoprim/sulfamethoxazole.
Sulfadiazine en pyrimethamine worden ook gebruikt.
Preventieve handelingen zijn dus belangrijk. Zolang het dieren betreft die geen immuun problemen hebben, niet te oud of te jong zijn, zullen de symptomen van toxoplasmose vrijwel onopgemerkt worden of niet in verband gebracht worden met toxoplasma infecties.
In humaan onderzoek is naar voren gekomen dat verschillende neurologische aandoeningen als schizofrenie, Parkinson, epilepsie i.v.m. toxoplasmose (latente infectie) kunnen staan.
Toxoplasmose kan bij de kat enerzijds duidelijke symptomen geven anderzijds zeer insidieuze verschijnselen. Bij twijfel is het altijd verstandig een diagnostische bloedtest te laten doen om zeker te zijn of de kat besmet is. Deze test is in onze kliniek uit te voeren.
Wat betreft de rauwe voeding CarniVoer welke wij in onze praktijk verkopen is het volgende te zeggen. Na het productieproces van CarniVoer wordt de voeding in een shockvriezer ingevroren tot -40 graden Celsius en bewaard bij minimaal -20 graden Celsius. Toxoplasma wordt gedood als het 48 uur bij -20 graden Celsius wordt bewaard. In dit opzicht levert CarniVoer dus geen bijdrage aan toxoplasmose besmettingen.
Referentie
Control of the risk of human toxoplasmosis transmitted by meat Published in International Journal for Parasitology, Vol. 38, No. 12, p.1359-1370. ISSN 0020-7519. Author Kijlstra, A.; Jongert, E.
Date 2008